‘Voor de liefde’ is Dick Bonenkamps alom geprezen debuut als dichter. De enthousiaste ontvangst heeft geleid tot deze tweede druk, in een geheel vernieuwde vormgeving binnen de reeks ‘voordegedichten.nl’. In deze cyclus laat Bonenkamp de lezers kennismaken met zijn indringende verkenningen van ons wonderlijke bestaan, waarin wij – om leentjebuur te spelen bij Lucebert – slechts een kruimel zijn op de rok van het universum. Geen betekenisloze kruimel trouwens: in Bonenkamps eigen, poëtische universum schuilt schoonheid in vergankelijkheid, verlies en afscheid.

Zijn poëzie is gevat in een ogenschijnlijke en verleidelijke eenvoud die beurtelings vorm geeft aan weemoed en verbazing over de korte tijd die je als mens hebt voordat je weer ‘uit de tijd gaat’ en ons dwingt om het hier en nu, en de mensen die we liefhebben, in volle overtuiging te omarmen.

‘Voor de lente’ is na Dick Bonenkamps alom geprezen ‘Voor de liefde’ en ‘Voor het leven’ de derde bundel in de serie ‘voordegedichten.nl’. Het is opnieuw een zeer indringende verkenning van ons wonderlijke bestaan, dat zonder liefdes en lentes lelijk en onleefbaar is. In Bonenkamps poëtische universum zijn rozengeur en maneschijn echter zelden binnen handbereik, want de liefde voor de ander is vaak ondoorgrondelijk, onvoorspelbaar en uiteindelijk eindig in het hier en nu. Maar ook in pijn, twijfel, wanhoop en vergankelijkheid schuilt een pure schoonheid, die tot verbazing, ontroering en hoop leidt.

De taal en het ritme van Bonenkamps gedichten sluiten daar met hun ogenschijnlijke en verleidelijke eenvoud naadloos op aan.  Dat maakt ‘Voor de lente’, net als zijn voorgangers ‘Voor de liefde’ en ‘Voor het leven’, een dichtbundel die je uitdaagt om steeds nieuwe lagen te ontdekken.

‘Voor de aarde’ is na Dick Bonenkamps ‘Voor de liefde’, ‘Voor het leven’, ‘Voor de lente’ en ‘Voor het licht’ intussen al de vijfde bundel in de overkoepelende reeks ‘voordegedichten.nl’. De dichter bouwt hiermee gestaag aan een hecht oeuvre dat zich kenmerkt door poëzie waarin hij zich steeds verder bloot geeft en de lezer meeneemt in zijn wereld waarin alleen echte (‘hoge’) liefde tussen mensen verweer heeft tegen de onverbiddelijke eindigheid van ons aardse bestaan. Maar het is geen zoetgevooisde romantiek die Bonenkamp met de lezer deelt: eerder een worsteling, waarin melancholie, woede, berusting en humor elkaar veelvuldig afwisselen. Dat maakt dat ‘Voor de aarde’ – net als in de voorgaande bundels –  ook nu weer een onmiskenbare metafysische onderstroom heeft die schijnbaar achteloos onder de gang der aardse dingen door de regels heen opwelt. Het resultaat is zowel beklemmend als ontroerend tegelijkertijd. 

‘Voor het water’ is intussen al de zevende bundel in Dick Bonenkamps overkoepelende poëziereeks ‘voordegedichten.nl’, maar van enige sleet is hoegenaamd geen sprake. Integendeel: Bonenkamps verzen lijken met elke editie van zijn magnum opus juist aan diepte en zeggingskracht te winnen. De liefde, en het vaak wrede onvermogen daartoe, behoudt een centrale plaats in zijn oeuvre: het is zowel de drijvend blijvende als vluchtig splijtende kracht achter het leven, waarin de dichter zich met bevrijdende én beklemmende regels vast klauwt. Het is een poëtische paradox van eeuwigheid en even die in deze bundel ook weer razend knap wordt opgelost. Gedichten die rijk en raak zijn. Met zinnen en beelden die de lezer nog lang achtervolgen.

‘Voor de liefde’ is Dick Bonenkamps alom geprezen debuut als dichter. De enthousiaste ontvangst heeft geleid tot deze tweede druk, in een geheel vernieuwde vormgeving binnen de reeks ‘voordegedichten.nl’. In deze cyclus laat Bonenkamp de lezers kennismaken met zijn indringende verkenningen van ons wonderlijke bestaan, waarin wij – om leentjebuur te spelen bij Lucebert – slechts een kruimel zijn op de rok van het universum. Geen betekenisloze kruimel trouwens: in Bonenkamps eigen, poëtische universum schuilt schoonheid in vergankelijkheid, verlies en afscheid.

Zijn poëzie is gevat in een ogenschijnlijke en verleidelijke eenvoud die beurtelings vorm geeft aan weemoed en verbazing over de korte tijd die je als mens hebt voordat je weer ‘uit de tijd gaat’ en ons dwingt om het hier en nu, en de mensen die we liefhebben, in volle overtuiging te omarmen.

‘Voor het leven’ is na Dick Bonenkamps alom geprezen en intussen herdrukte poëziedebuut ‘Voor de liefde’ opnieuw een zeer overtuigende ode aan het leven dat zonder liefde onleefbaar is. Ook al is die liefde in Bonenkamps universum vaak ondoorgrondelijk, onbereikbaar en dubbelzinnig. In poëzie die meandert door schijnbare eenvoud, weet deze dichter steeds nieuwe lagen aan te boren van warmte, verbazing, ontroering en machteloosheid. Hij betoont zich daarin een nauwkeurige, menselijke seismograaf van alle vormen van schoonheid, die ook schuilen in pijn en verdriet om mensen en dingen die buiten de tijd zijn gegaan.

Dat maakt ‘Voor het leven’ een dichtbundel die uitnodigt om vele malen herlezen te worden, waardoor zijn klare kern zich steeds meer prijsgeeft.

‘Voor de lente’ is na Dick Bonenkamps alom geprezen ‘Voor de liefde’ en ‘Voor het leven’ de derde bundel in de serie ‘voordegedichten.nl’. Het is opnieuw een zeer indringende verkenning van ons wonderlijke bestaan, dat zonder liefdes en lentes lelijk en onleefbaar is. In Bonenkamps poëtische universum zijn rozengeur en maneschijn echter zelden binnen handbereik, want de liefde voor de ander is vaak ondoorgrondelijk, onvoorspelbaar en uiteindelijk eindig in het hier en nu. Maar ook in pijn, twijfel, wanhoop en vergankelijkheid schuilt een pure schoonheid, die tot verbazing, ontroering en hoop leidt.

De taal en het ritme van Bonenkamps gedichten sluiten daar met hun ogenschijnlijke en verleidelijke eenvoud naadloos op aan.  Dat maakt ‘Voor de lente’, net als zijn voorgangers ‘Voor de liefde’ en ‘Voor het leven’, een dichtbundel die je uitdaagt om steeds nieuwe lagen te ontdekken.

‘Voor het licht’ is na Dick Bonenkamps alom geprezen ‘Voor de liefde’, ‘Voor het leven’ en ‘Voor de lente’ intussen al de vierde bundel in de serie ‘voordegedichten.nl’. In deze cyclus bouwt Bonenkamp geconcentreerd aan zijn poëtische magnum opus waarin hij – zoals een elementair deeltje gebonden aan de atoomkern – steeds dichter rond de nucleus van ons leven lijkt te draaien, in verzen die langzaamaan alle ballast overboord gooien om maar dieper tot die kern te geraken. In ‘Voor het licht’, niet toevallig opgedragen aan zijn gestorven ouders en zuster, is Bonenkamp behalve een begenadigd observator van mens en natuur ook een soms genadeloze scherprechter van zijn eigen feilbaarheid. Die rol dwingt respect af en leidt de lezer onwillekeurig tot dezelfde confronterende introspectie, die in ‘Voor het licht’ vorm heeft gekregen in verzen die lang blijven naijlen.     

‘Voor de aarde’ is na Dick Bonenkamps ‘Voor de liefde’, ‘Voor het leven’, ‘Voor de lente’ en ‘Voor het licht’ intussen al de vijfde bundel in de overkoepelende reeks ‘voordegedichten.nl’. De dichter bouwt hiermee gestaag aan een hecht oeuvre dat zich kenmerkt door poëzie waarin hij zich steeds verder bloot geeft en de lezer meeneemt in zijn wereld waarin alleen echte (‘hoge’) liefde tussen mensen verweer heeft tegen de onverbiddelijke eindigheid van ons aardse bestaan. Maar het is geen zoetgevooisde romantiek die Bonenkamp met de lezer deelt: eerder een worsteling, waarin melancholie, woede, berusting en humor elkaar veelvuldig afwisselen. Dat maakt dat ‘Voor de aarde’ – net als in de voorgaande bundels –  ook nu weer een onmiskenbare metafysische onderstroom heeft die schijnbaar achteloos onder de gang der aardse dingen door de regels heen opwelt. Het resultaat is zowel beklemmend als ontroerend tegelijkertijd. 

‘Voor het vuur’ is de zesde bundel in Dick Bonenkamps overkoepelende poëziereeks ‘voordegedichten.nl’. De dichter bouwt met ‘Voor het vuur’ aan een oeuvre waarin de actualiteit (zie ‘Coronareces’) soms doorschemert, maar nooit de onderliggende thema’s voor de voeten loopt. Het (on)vermogen tot liefde tussen mensen, de natuur en de altijd doorstromende rivier die het leven is (de bundel is opgedragen is aan zijn eerste kleinkind), beschrijft Bonenkamp in verzen die alle gevoelsregisters bedienen: van kalme introspectie, tot woede, humor en berusting. Het eindresultaat is zowel beklemmend als bevrijdend. Poëzie die rijk en raak is. Met gebeeldhouwde zinnen die de lezer nog lang achtervolgen. Opnieuw een meesterproef.

‘Voor het water’ is intussen al de zevende bundel in Dick Bonenkamps overkoepelende poëziereeks ‘voordegedichten.nl’, maar van enige sleet is hoegenaamd geen sprake. Integendeel: Bonenkamps verzen lijken met elke editie van zijn magnum opus juist aan diepte en zeggingskracht te winnen. De liefde, en het vaak wrede onvermogen daartoe, behoudt een centrale plaats in zijn oeuvre: het is zowel de drijvend blijvende als vluchtig splijtende kracht achter het leven, waarin de dichter zich met bevrijdende én beklemmende regels vast klauwt. Het is een poëtische paradox van eeuwigheid en even die in deze bundel ook weer razend knap wordt opgelost. Gedichten die rijk en raak zijn. Met zinnen en beelden die de lezer nog lang achtervolgen.